Nimóm rod żebroków. Takich tych, co yny stojóm (siedzóm, klynczóm) a z nacióngnótóm rynkóm czakajóm, aż jim docie jaksi tyn pinióndz. Nic inszego oprócz tego, że żebrajóm, mi na nich nie wadzi, ale żebrani nie znoszóm. Tak moc, że nie lubiym chodzić miejscami, kaj go je pełno - w turystami przećpanych uliczkach koło Staromaku itp...
Na drugóm stróne podziwióm tych, kierzi zamiast aby czakali z nacióngnotóm rynkóm na turystyczne Eura, tak se starajóm aktywnie cosi zarobić - móm na myśli głównie sprzedaż czasaków typu Nový Prostor (myślym tzw. streetpapery, nie mylić z jehowistyckimi czasakami).
Ale nie pisołch bych o tym, gdyby ni dzisiejszo przygoda z jednym takim... Wracołch se z zakupów z Delvity, wychodzołch prawie z metra, jakech se mijoł z takim sobie dziadkym - ani mi na piyrfszy rzut oka nie doszło, że je jednym z nich. Dziepro jak dźwignół rynke w takim tym jednoznacznym geście, tak mi to doszło... Yny żech lekko przeczónco kiwnół głowóm, przeszełch koło niego a ledwo żech był pore kroków dali, słyszym: "Tak chcípni, ty buzerante." Nie wiym, czy se myśloł, że go nie usłyszym (miołch słuchawki) albo mu było jedno, że go usłyszym... albo chcioł, aż go słyszym..? Mi to też było jedno...
Mojóm głowóm w tym momencie akurat przeleciała cyniczno myśl, że to nie bedym jo, gdo chcypnie piyrfszy...
pewny link | komentarze (6)
© fszystki fpisy sóm moje:) Chester